nog meer expat holidays
Door: sjon de blonde
Blijf op de hoogte en volg sjon
02 Maart 2015 | Congo, Democratische Republiek v, Doruma
en daar zit ik weer, entebbe airport, 3 uur `s morgens in de transit zone en geen flauw idee waar mijn koffers zijn. een vriendelijke ugandees heeft me zojuist echter verzekerd dat het no problem is, dus dan zal het wel goed komen. vanmorgen stond ik te blauwbekken op station lent, liet ik verdrietige snoetjes achter en zat ik met net zo`n snoet in de trein. nu kan ik van de hitte nog net geen plakken snijden, maar dat duurt niet lang meer.
2 weken in nederland was in gelijke delen heerlijk en verwarrend.
4 maand geleden werd ik ontworteld neergesmeten in congo, hetzelfde overkwam bij terugkomst thuis; ontreddering. hoe overweldigend is het om je liefjes weer te kunnen knuffelen, om weer een tennisracket op te kunnen pakken, om te kunnen poepen op een plee die echt doortrekt....
heerlijk eten, drukte om je heen, vrienden en dat allemaal leidde bij mij tot een tijdelijke overload. gelukkig heeft het mij er niet van weerhouden om toch intens te genieten van mijn gezin, nederland en alles om me heen. al kwam van het oorspronkelijke plan, congo in congo te laten, niets terecht. misschien was dat ook wel een beetje naïef, te denken dat je zo`n ervaring gewoon even op pauze kunt zetten.
nu nog even 5 uurtjes zoek maken in de transit-zone van entebbe international airport, niet de meest inspirerende omgeving. daarna laat ik me met 35 kg kado`s en lekkernijen in de vliegende beschuitbus van airserv hijsen, op weg naar de 2e helft van mijn missie. eerst nog een dagje overleg in bunia, daarna meld ik me weer in het immer bruisende doruma. toch gaat ook dit weer thuiskomen worden, met 1 verschil ten opzichte van voorheen; mijn grote vriendin, mamasellah, onze projectleidster, is met medische klachten afgehaakt. dat is even slikken, zij hield het team in balans.
en zo gebeurt er dus in emotioneel opzicht heel veel met de humanitaire mensch; grote indrukken, ontworteling, afscheid, verlies.
geen tijd, en ook geen zin om bij de pakken neer te zitten, het volgende klusje wacht alweer; de verhuizing. het hele project doruma wordt afgesloten, en elders, in ango, opnieuw opgezet. daar gaan we weer een nieuw gebied uitkammen. basis bouwen, plannetjes maken, exploratietochten organiseren en onze screening activiteiten ontplooien. als je het vlug zegt is het zo gebeurt, ik denk dat we er een kluifje aan gaan hebben. tegelijk verheug ik me erop, om dit samen met mijn logistiekers tot een goed einde te brengen. de lokale "van gend en loos" is al ingeseind, nu alleen nog goede afspraken maken, en niet te vreemd opkijken als die niet waterdicht blijken, met name in het regenseizoen. onvermijdelijke consequentie van het verkassen is dat ik ook hier weer mensen moet achterlaten, dat gaat zeer doen. maar hoe graag ik ook zou willen, we kunnen niet alle personeel mee nemen, en bovendien hebben we ook een morele verplichting naar de bevolking van ango; ook zij moeten kunnen profiteren van onze aanwezigheid, in economische zin. want ook dat is een niet mis te verstane factor in dit werk; ik ben ook werkgever. keuken mama`s, poetshulp, wakers, chauffeurs, motorrijders en nog veel meer personeel zal ik de komende tijd moeten uitnodigen, interviewen en al dan niet aannemen. een boeiend facet van het werk. gelukkig heb ik hierbij de onmisbare steun van mijn "assistent" roger, de spil van dit hele project; zonder roger geen logistiek, zonder logistiek geen HAT-project. ik ben slechts een voorbijganger, roger cs. zijn de blijvers, uiteindelijk nemen zij de regie, over dit project, hun land, hun leven.
ik heb een goede holiday gehad, met dank aan alles en iedereen die dat heeft verzorgd voor mij, in het bijzonder natuurlijk mijn gezin. toch ook nog even een bijzondere vermelding voor de LLTV, die met hun actie "met ballen" min werk, dat van MSF ondersteunen. een actie die niet onopgemerkt voorbij is gegaan binnen de MSF gelederen. grote dank.
half 4, de oogjes worden zwaar, toch nog eens kijken of ik een notabele zover krijg om mijn bagage te lokaliseren. gegroet, de pauze is afgelopen, de tweede helft kan aanvangen. spreek jullie!
2 weken in nederland was in gelijke delen heerlijk en verwarrend.
4 maand geleden werd ik ontworteld neergesmeten in congo, hetzelfde overkwam bij terugkomst thuis; ontreddering. hoe overweldigend is het om je liefjes weer te kunnen knuffelen, om weer een tennisracket op te kunnen pakken, om te kunnen poepen op een plee die echt doortrekt....
heerlijk eten, drukte om je heen, vrienden en dat allemaal leidde bij mij tot een tijdelijke overload. gelukkig heeft het mij er niet van weerhouden om toch intens te genieten van mijn gezin, nederland en alles om me heen. al kwam van het oorspronkelijke plan, congo in congo te laten, niets terecht. misschien was dat ook wel een beetje naïef, te denken dat je zo`n ervaring gewoon even op pauze kunt zetten.
nu nog even 5 uurtjes zoek maken in de transit-zone van entebbe international airport, niet de meest inspirerende omgeving. daarna laat ik me met 35 kg kado`s en lekkernijen in de vliegende beschuitbus van airserv hijsen, op weg naar de 2e helft van mijn missie. eerst nog een dagje overleg in bunia, daarna meld ik me weer in het immer bruisende doruma. toch gaat ook dit weer thuiskomen worden, met 1 verschil ten opzichte van voorheen; mijn grote vriendin, mamasellah, onze projectleidster, is met medische klachten afgehaakt. dat is even slikken, zij hield het team in balans.
en zo gebeurt er dus in emotioneel opzicht heel veel met de humanitaire mensch; grote indrukken, ontworteling, afscheid, verlies.
geen tijd, en ook geen zin om bij de pakken neer te zitten, het volgende klusje wacht alweer; de verhuizing. het hele project doruma wordt afgesloten, en elders, in ango, opnieuw opgezet. daar gaan we weer een nieuw gebied uitkammen. basis bouwen, plannetjes maken, exploratietochten organiseren en onze screening activiteiten ontplooien. als je het vlug zegt is het zo gebeurt, ik denk dat we er een kluifje aan gaan hebben. tegelijk verheug ik me erop, om dit samen met mijn logistiekers tot een goed einde te brengen. de lokale "van gend en loos" is al ingeseind, nu alleen nog goede afspraken maken, en niet te vreemd opkijken als die niet waterdicht blijken, met name in het regenseizoen. onvermijdelijke consequentie van het verkassen is dat ik ook hier weer mensen moet achterlaten, dat gaat zeer doen. maar hoe graag ik ook zou willen, we kunnen niet alle personeel mee nemen, en bovendien hebben we ook een morele verplichting naar de bevolking van ango; ook zij moeten kunnen profiteren van onze aanwezigheid, in economische zin. want ook dat is een niet mis te verstane factor in dit werk; ik ben ook werkgever. keuken mama`s, poetshulp, wakers, chauffeurs, motorrijders en nog veel meer personeel zal ik de komende tijd moeten uitnodigen, interviewen en al dan niet aannemen. een boeiend facet van het werk. gelukkig heb ik hierbij de onmisbare steun van mijn "assistent" roger, de spil van dit hele project; zonder roger geen logistiek, zonder logistiek geen HAT-project. ik ben slechts een voorbijganger, roger cs. zijn de blijvers, uiteindelijk nemen zij de regie, over dit project, hun land, hun leven.
ik heb een goede holiday gehad, met dank aan alles en iedereen die dat heeft verzorgd voor mij, in het bijzonder natuurlijk mijn gezin. toch ook nog even een bijzondere vermelding voor de LLTV, die met hun actie "met ballen" min werk, dat van MSF ondersteunen. een actie die niet onopgemerkt voorbij is gegaan binnen de MSF gelederen. grote dank.
half 4, de oogjes worden zwaar, toch nog eens kijken of ik een notabele zover krijg om mijn bagage te lokaliseren. gegroet, de pauze is afgelopen, de tweede helft kan aanvangen. spreek jullie!
-
02 Maart 2015 - 08:35
Linda:
Sjon, ik heb nog nooit zo vaak in mijn leven om jou moeten huilen als de afgelopen 4 maanden! De emotie straalt uit je verhalen en daar kan zusje niet heel goed tegen hè! Je bent een kanjer, mijn grote broer en ik ben retetrots op je. Hou het nog even (90 daagjes, zo voorbij) vol en dan kun je op naar je nieuwe project, reïntegreren met je gezin. Voor nu veel succes met het opzetten van de nieuwe basis en weet dat je goed bezig bent. Heeeeeele dikke kus! XXX -
02 Maart 2015 - 09:25
Ton Serrarens:
Hoi Sjon,
succes weer met het 2e deel van je werk en verblijf daarginds. Ik zag soms je vertwijfeling in je ogen toen je in de kantine van LLTV zat: 'wat doe ik hier?' Het allerbeste! -
03 Maart 2015 - 10:10
Katinka:
Hee Sjon,
Mooie reisverhalen heb je. vanuit een koud, winderig Lent goed om hoop dat je nog een goede tweede helft neer kan zetten.
veel succes. -
21 Maart 2015 - 19:35
Niko:
hey Sjon,
Hou je taai en zet em op. Fijn dat je even terug heb kunnen gaan naar het koude kikkerlandje om je tribe weer te zien. Ik hoop dat ze je spullen weer gevonden hebben en dat het dan ook weer bij jouw terecht is gekomen. Ben een beetje laat met lezen maar ja je weet het he de reizende is soms wat druk. Heb je ook helemaal niet in het oog op Feestboek maar ik heb nooit enig geloof gehad dat jij daar rond hangt.
groetjes uit Boulder -
11 Mei 2015 - 12:00
Wil:
He Sjon, ik zie al enige tijd geen update.
Alles goed daar? Ik had vernomen dat je binnenkort definitief huiswaarts keert.
Hopelijk heb je nog een leuke laatste tijd daar en zien wij je binnenkort weer 'tekeer gaan' op de tennisbaan.
Groeten uit Lent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
